We want to hear from you!Take our 2021 Community Survey!
Try out a preview of the new React Docs!👉 beta.pl.reactjs.org
React
v18.2.0 JęzykiGitHub

Główne API Reacta

Obiekt React jest punktem wejściowym do biblioteki React. Jeśli załadujesz ją używając tagu <script>, główny interfejs API będzie dostępny w zmiennej globalnej React. Jeśli używasz standardu ES6, możesz skorzystać ze składni import React from 'react'. Jeśli używasz starszego standardu ES5, użyj składni var React = require('react').

Ogólne informacje

Komponenty

Komponenty reaktowe pozwalają podzielić interfejs użytkownika na niezależne, enkapsulowane elementy, z których możesz korzystać w wielu miejscach. Komponenty w Reakcie mogą być definiowane poprzez dziedziczenie po klasie React.Component lub React.PureComponent.

Jeśli nie używasz standardu ES6 do definiowania klas, możesz skorzystać z modułu create-react-class. W innym rozdziale opisaliśmy sposób na korzystanie z Reacta bez ES6.

Komponenty reactowe można również zdefiniować jako funkcje, a następnie otoczyć:

Tworzenie elementów reactowych

Do opisania wyglądu interfejsu użytkownika polecamy korzystanie ze składni JSX. W JSX elementy są tylko wygodniejszymi odpowiednikami wywołania metody React.createElement(). Jeśli korzystasz z JSX, prawdopodobnie nigdy nie przyjdzie ci korzystać z tych metody bezpośrednio.

Aby dowiedzieć się więcej na ten temat, zajrzyj do rozdziału pt. “React bez JSX”.

Przekształcanie elementów

React udostępnia kilka API do manipulowania elementami:

Fragmenty

React pozwala także renderować wiele komponentów bez konieczności używania komponentu opakowującego.

Referencje (ang. refs)

Suspense

Suspense pozwala komponentowi “poczekać” na konkretne zdarzenie przez wyrenderowaniem. Obecnie Suspense obsługuje tylko jeden przypadek użycia: dynamiczne ładowanie komponentów przy użyciu React.lazy. W przyszłości będzie wspierał także inne przypadki użycia, jak na przykład pobieranie danych.

Tranzycje

Tranzycje są nową funkcjonalnością współbieżną dodaną w Reakcie 18. Pozwalają oznaczyć aktualizacje stanu jako tranzycje, informując tym samym Reacta, że mogą one zostać przerwane i nie wymagają wyświetlenia komponentu zastępczego Suspense dla widocznej już treści.

Hooki

Hooki są nowym dodatkiem w Reakcie 16.8. Pozwalają one używać stanu i innych funkcjonalności Reacta bez użycia klas. Hooki mają dedykowany rozdział w dokumentacji oraz osobny interfejs API:

Dokumentacja

React.Component

React.Component to klasa bazowa dla komponentów reaktowych, definiowanych przez użycie klasy ze standardu ES6:

class Greeting extends React.Component {
  render() {
    return <h1>Witaj, {this.props.name}</h1>;
  }
}

Lista metod i właściwości związanych z klasą React.Component znajduje się w dokumentacji API dla React.Component.

React.PureComponent

Klasa React.PureComponent jest podobna do React.Component. Różnica między nimi jest taka, że React.Component nie posiada implementacji metody shouldComponentUpdate(), natomiast React.PureComponent implementuje ją z użyciem płytkiego porównania właściwości (ang. props) i stanu.

Jeśli metoda render() danego komponentu wyświetla ten sam rezultat przy tych samych właściwościach i stanie, możesz przekształcić go na React.PureComponent, by poprawić wydajność.

Uwaga

Metoda shouldComponentUpdate() klasy React.PureComponent wykonuje jedynie płytkie porównanie obiektów. Jeśli zawierają one skomplikowaną strukturę danych, może to wprowadzić nieprawidłowości podczas zmian na głębszych poziomach struktury. Korzystaj z PureComponent tylko, jeśli spodziewasz się prostej struktury właściwości i stanu, lub użyj forceUpdate(), jeśli wiesz, że dane umieszczone głęboko w strukturze uległy zmianie. Możesz także zastanowić się nad skorzystaniem z niezmiennych obiektów (ang. immutable objects), by ułatwić szybkie porównanie zagnieżdżonych danych.

Dodatkowo, shouldComponentUpdate() klasy React.PureComponent pomija aktualizację właściwości dla całego poddrzewa komponentu. Upewnij się, że wszystkie komponenty potomne również korzystają z tego rozwiązania.

React.memo 

const MyComponent = React.memo(function MyComponent(props) {
  /* renderuj korzystając z właściwości */
});

React.memo jest komponentem wyższego rzędu (ang. higher-order component).

Jeśli twój komponent przy takich samych właściwościach zawsze renderuje tę samą strukturę, możesz opakować go w React.memo w celu poprawy wydajności. Oznacza to, że React pominie renderowanie tego komponentu i użyje jego ostatnio wyrenderowanej wersji.

React.memo reaguje tylko na zmiany we właściwościach. Jeśli twój komponent funkcyjny opakowany w React.memo używa hooków useState, useReducer lub useContext, nadal będzie się aktualizował przy zmianie stanu komponentu lub kontekstu.

Domyślnie, komponent wykona jedynie płytkie porównanie obiektów przekazanych we właściwościach. Jeśli chcesz zastosować własny mechanizm porównujący, możesz przekazać odpowiednią funkcję jako drugi argument.

function MyComponent(props) {
  /* renderuj korzystając z właściwości */
}
function areEqual(prevProps, nextProps) {
  /*
  zwróć true, jeśli przekazując nextProps, komponent zwróciłby
  taki sam rezultat, jak po przekazaniu prevProps;
  w innym przypadku zwróć false
  */
}
export default React.memo(MyComponent, areEqual);

Ta metoda wykorzystywana jest jedynie do optymalizacji wydajności. Nie powinno się używać jej do “zapobiegania” renderowaniu, ponieważ może to doprowadzić do większej ilości błędów.

Uwaga

W odróżnieniu od metody shouldComponentUpdate() w komponencie klasowym, funkcja areEqual zwraca true, jeśli właściwości są jednakowe, lub false, jeśli nie są. Jest to odwrócona logika metody shouldComponentUpdate.

createElement() 

React.createElement(
  type,
  [props],
  [...children]
)

Tworzy i zwraca nowy element reactowy danego typu. Argument type może być zarówno nazwą znacznika HTML (np. 'div' lub 'span'), komponentem reaktowym (klasą lub funkcją), jak i fragmentem reaktowym.

Kod pisany w JSX jest konwertowany do wywołań funkcji React.createElement(). Jeśli korzystasz z JSX, w większości przypadków nie będziesz bezpośrednio wywoływać React.createElement(). Przeczytaj rozdział pt. “React bez JSX”, aby dowiedzieć się więcej.

cloneElement() 

React.cloneElement(
  element,
  [config],
  [...children]
)

Zacznij od sklonowania i zwrócenia elementu reactowego przy pomocy argumentu element. config powinien zawierać wszystkie nowe właściwości, key lub ref. Nowo utworzony element będzie posiadał pierwotne właściwości scalone płytko z nowymi. Nowe elementy potomne zastąpią obecne. key oraz ref z pierwotnego elementu zostaną zachowane, jeśli nie przekażesz ich w config.

Wywołanie React.cloneElement() jest niemal równoznaczne z napisaniem:

<element.type {...element.props} {...props}>{children}</element.type>

Jednakże zachowuje on także wszystkie referencje ref. Oznacza to, że jeśli jeden z komponentów potomnych posiada ref, nie zostanie on przypadkowo zabrany z jednego z przodków. Nowy element będzie posiadał ten sam ref co przed klonowaniem. Nowy ref lub key zastąpią poprzednie, jeśli je przekażesz.

Powyższy interfejs API zastąpił przestarzałą funkcję React.addons.cloneWithProps().

createFactory() 

React.createFactory(type)

Zwraca funkcję, która tworzy reaktowy element danego typu. Tak jak React.createElement(), argument type może być zarówno nazwą znacznika HTML (np. 'div' lub 'span'), komponentem reactowym (klasą lub funkcją) lub fragmentem reactowym.

Ta funkcja pomocnicza jest uznawana za przestarzałą i radzimy korzystać z JSX lub bezpośrednio z React.createElement().

Jeśli korzystasz z JSX, nie ma potrzeby korzystania z React.createFactory(). Przeczytaj rozdział pt. React bez JSX, aby dowiedzieć się więcej.

isValidElement() 

React.isValidElement(object)

Weryfikuje, czy obiekt jest elementem reactowym. Zwraca true lub false.

React.Children

React.Children udostępnia narzędzia do obsługi struktury danych przekazanej w this.props.children.

React.Children.map 

React.Children.map(children, function[(thisArg)])

Wywołuje funkcję na każdym bezpośrednim komponencie potomnych zawartym w children, z this ustawionym na thisArg. Jeśli children jest tablicą, funkcja zostanie wywołana na każdym elemencie tej tablicy. Jeśli potomek jest wartością null lub undefined, metoda ta zamiast tablicy zwróci null lub undefined

Uwaga

Jeśli children jest typu Fragment, zostanie potraktowany jako pojedynczy potomek, nie jak tablica.

React.Children.forEach 

React.Children.forEach(children, function[(thisArg)])

Działa tak samo jak React.Children.map(), ale nie zwraca tablicy.

React.Children.count 

React.Children.count(children)

Zwraca liczbę komponentów w children, równą liczbie potencjalnych wywołań funkcji zwrotnej (ang. callback) przekazanej do map lub forEach.

React.Children.only 

React.Children.only(children)

Weryfikuje, czy children ma tylko jednego potomka (element reactowy), i zwraca go. W innym przypadku metoda rzuci wyjątkiem.

Uwaga:

React.Children.only() nie akceptuje wartości zwracanej przez React.Children.map(), ponieważ jest to tablica, a nie element reactowy.

React.Children.toArray 

React.Children.toArray(children)

Zwraca strukturę z children jako płaską tablicę, z kluczem przypisanym do każdego z potomków. Przydatne, jeśli chcemy manipulować grupą potomków w metodzie renderującej, zwłaszcza jeśli chcemy zmienić ich kolejność lub podzielić przed przekazaniem dalej.

Uwaga:

React.Children.toArray() zmienia klucze, by zachować semantyczną poprawność zagłębionych tablic podczas przygotowywania płaskiej struktury. Oznacza to, że toArray doda prefiks do nazwy każdego klucza, tak by każdy element należał do odpowiedniego zakresu.

React.Fragment

Komponent React.Fragment pozwala zwrócić wiele elementów w metodzie render() bez opakowywania ich w dodatkowy element DOM:

render() {
  return (
    <React.Fragment>
      Jakiś tekst.
      <h2>Nagłówek</h2>
    </React.Fragment>
  );
}

Możesz także skorzystać ze skróconego zapisu <></>. Po więcej informacji zajrzyj do wpisu na blogu - React v16.2.0: Improved Support for Fragments.

React.createRef

React.createRef tworzy referencję, którą możesz przypiąć do dowolnego elementu reactowego poprzez właściwość ref. 

class MyComponent extends React.Component {
  constructor(props) {
    super(props);

    this.inputRef = React.createRef();  }

  render() {
    return <input type="text" ref={this.inputRef} />;  }

  componentDidMount() {
    this.inputRef.current.focus();  }
}

React.forwardRef

React.forwardRef tworzy komponent reactowy, który przekazuje właściwość ref do kolejnego komponentu w dół drzewa. Ta technika nie jest zbyt popularna, ale przydatna w dwóch konkretnych przypadkach:

React.forwardRef przyjmuje funkcję renderującą jako argument. React wywoła tę funkcję, przekazując props oraz ref jako argumenty. Funkcja ta powinna zwrócić węzeł reactowy (ang. React node).

const FancyButton = React.forwardRef((props, ref) => (  <button ref={ref} className="FancyButton">    {props.children}
  </button>
));

// You can now get a ref directly to the DOM button:
const ref = React.createRef();
<FancyButton ref={ref}>Click me!</FancyButton>;

W powyższym przykładzie React przekazuje ref poprzez <FancyButton ref={ref}> jako drugi argument funkcji renderującej wewnątrz React.forwardRef. Funkcja renderująca przekaże ref do elementu <button ref={ref}>.

W rezultacie, po tym, jak referencja zostanie przypięta przez Reacta, ref.current będzie wskazywał bezpośrednio na element <button>.

Aby dowiedzieć się więcej, przeczytaj rozdział poświęcony przekazywaniu referencji.

React.lazy

React.lazy() pozwala definiować komponenty, które są ładowane dynamicznie. Zmniejsza się w ten sposób rozmiar paczki, ponieważ wyodrębnione zostają komponenty, które nie są używane podczas wstępnego renderowania.

W naszej dokumentacji poświęconej rozdzielaniu kodu zamieściliśmy więcej informacji na ten temat. Ten artykuł również może okazać się pomocny w wyjaśnieniu zasad działania tej metody.

// Ten komponent jest ładowany dynamicznie
const SomeComponent = React.lazy(() => import('./SomeComponent'));

Pamiętaj, że renderowanie “leniwych komponentów” (ang. lazy components) wymaga użycia komponentu <React.Suspense> na wyższym poziomie drzewa. W ten sposób definiuje się wskaźnik ładowania.

React.Suspense

React.Suspense pozwala zdefiniować wskaźnik ładowania, w razie gdyby któryś z komponentów poniżej nie był jeszcze gotowy do wyrenderowania. W przyszłości planujemy dodanie do Suspense obsługi większej liczby scenariuszy, jak np. pobieranie danych. Możesz poczytać o tym więcej w naszym planie działania.

Obecnie jedynym przypadkiem użycia <React.Suspense> jest dynamiczne ładowanie komponentów.

// Ten komponent jest ładowany dynamicznie
const OtherComponent = React.lazy(() => import('./OtherComponent'));

function MyComponent() {
  return (
    // Wyświetla <Spinner> dopóki OtherComponent nie zostanie załadowany
    <React.Suspense fallback={<Spinner />}>
      <div>
        <OtherComponent />
      </div>
    </React.Suspense>
  );
}

W naszej dokumentacji poświęconej rozdzielaniu kodu zamieściliśmy więcej informacji na ten temat. Zwróć uwagę na to, że komponenty lazy mogą być zawarte w drzewie wiele poziomów poniżej Suspense. Dobrą praktyką jest umieszczanie <Suspense> w miejscu, w którym powinien pojawić się wskaźnik ładowania, natomiast lazy() w miejscu, w którym chcesz rozdzielić kod.

Uwaga

Jeśli jakaś treść jest już wyświetlona na ekranie, przełączenie na wskaźnik aktywności może być dezorientujące dla użytkownika. Czasami lepiej jest wyświetlić “stary” interfejs, podczas gdy nowy jest jeszcze przygotowywany. Aby to zrobić, możesz użyć nowego API startTransition oraz useTransition, oznaczając w ten sposób niektóre aktualizacje jako “tranzycje” i unikając niepotrzebnego mrugania ekranu.

React.Suspense w renderowaniu po stronie serwera

Podczas renderowania po stronie serwera granice zawieszenia (ang. Suspense boundaries) pozwalają wysłać aplikację w mniejszych kawałkach poprzez zawieszanie (ang. suspending) komponentów. Kiedy komponent jest zawieszony, React każe najbliższej granicy Suspense wyrenderować swój komponent zastępczy. Jeśli komponent się odwiesi przed wysłaniem kodu do klienta, komponent zastępczy jest wyrzucany, a w jego miejsce trafia właściwa zawartość.

React.Suspense podczas hydratacji

Granice zawieszenia (ang. Suspense boundaries) są zależne od tego, czy ich granice nadrzędne ulegną hydratacji przed nimi, lecz nie muszą czekać na swoje “rodzeństwo”, czyli granice na tym samym poziomie. W przypadku wystąpienia jakiegoś zdarzenia na którejś z granic przed jej całkowitą hydratacją, otrzyma ona wyższy priorytet niż pozostałe. Czytaj więcej.

React.startTransition 

React.startTransition(callback)

React.startTransition pozwala oznaczyć aktualizacje stanu wewnątrz jakiejś funkcji jako “tranzycję”. Tej funkcji należy używać w miejscach, gdzie nie można skorzystać z React.useTransition.

Uwaga:

Aktualizacje w tranzycjach ustępują pierwszeństwa bardziej pilnym aktualizacjom, jak np. kliknięciom na ekranie.

Aktualizacje w tranzycji nie powodują wyświetlenia komponentu zastępczego (ang. fallback) przy ponownym zawieszeniu, dzięki czemu użytkownik może kontynuować interację ze “starym” interfejsem, dopóki nie zakończy się tranzycja.

React.startTransition nie zwraca flagi isPending. Aby śledzić status tranzycji, użyj hooka React.useTransition.

Is this page useful?Edytuj tę stronę